پیشینه؛ در حالی که psoralen plus ultraviolet A (PUVA) خوراکی همچنان فراگیرترین مدالایتۀ درمانی ویتیلیگو است، گزارشات اخیر نشان داده است که ultraviolet B (UVB) باندباریک، رپیگمنتاسیون معنی دار را نیز تحریک می کند. ما در این مطالعه اثربخشی UVB باندپهن بر ویتیلیگوی پیش رونده و فعال را در بیمارانی که طی چند ماه (12 ماه یا بیشتر) در مطب پیگیری شده بودند ارزیابی کردیم. این بیماران باوجود درمان، همچنان با دپیگمنت مواجه بودند. 

روش ها؛

5 بیمار مبتلا به ویتیلیگوی پیشرونده و فعال 2-3 بار در هفته در دوز اولیۀ 20–30 mJ/cm2 در معرض UVB باندپهن قرار داده شدند. اشعه هر جلسه با توجه به تطبیق اریتمای سیمپتوماتیک یا ویزیت های از دست رفته، 210–20 mJ/cm افزایش داده شد. علاوه بر این، بیماران روزی 2 بار 500 mg ویتامین C (BID)، 121000μg BIDویتامین B و 5 mg BID اسید فولیک مصرف می کردند. پاسخ به درمان و اثرات جانبی در هر بار ویزیت ارزیابی شد. پاسخ بیمار به درمان و پیشروی بر اساس تصاویر و ارزیابی پزشک از مساحت سطح بدن (BSA)(با استفاده از Rule of 9s) درگیر، در فواصل ماهیانه سنجیده شد. تصاویر گرفته شدند و برآوردهای BSA بر اساس آزمایش فیزیکی در آغاز و پایان آزمایش انجام گرفت و توسط پزشکان درگیر در مطالعه با هم مقایسه شد.

نتایج:

UVB باندپهن، پیشروی ویتیلیگو در هر 9 بیمار را متوقف کرد و بعد از 8-12 درمان منجر به رپیگمنتاسیون زود هنگام شد (6-8 هفته). بعد از 2-8 ماه درمان، هر 9 بیمار به پاسخ خوب(15-75%) یا عالی(76-100%) دست یافتند. درصد رپیگمنتاسیون با توجه به طول درمان و محل آناتومی متغیر بود.

نتیجه گیری:

ما دراین مطالعه تنها گزارش انتشار یافته در مورد کارایی و تأثیر UVB باندپهن بر ویتیلیگوی پیش رونده و فعال تأیید و ثابت خواهیم کرد. از آنجائی که تأثیر UVB باندپهن بیشتر از UVB باندباریک است و در مقایسه با PUVA خوراکی مزیت های متعددی دارد، در نتیجه UVB باند پهن به عنوان راه دیگر درمان ویتیلیگو در آینده پیشنهاد میشود. نقش ویتامین ها در این درمان هنوز مشخص نشده است.

ویتیلیگو که نوعی بیماری مادرزادی یا اکتسابی است و پاتوژنسیس آن کاملا مشخص نشده، ماکول های آملانوتی ناشی از ملانوسیت های کارکردی پوست از ویژگیهای آن به شمار می آید.

Psoralen plus ultraviolet A (PUVA) رایج ترین درمانی است که در حال حاضر برای ویتلیگو مورد استفاده قرار می گیرد اما همیشه موثر و کارآمد نیست و اثرات جانبی متعدد دارد.گزارشات اخیر نشان داده است که UVB باند باریک (311 nm) باعث رپیگمنتاسیون در هر دو نوع ویتیلیگوی ژنرالیزه و سگمنتال میشود. وسترهورف در مقایسۀ درمان ویتیلیگو با اشعۀ  UVBبا طول موج 311نانومتر در برابر PUVA توپیک به این نتیجه رسید که UVB تراپی نسبتا موثرتر است و عمل رپیگمنتاسیون را تسریع می کند،و همچنین تأثیرات جانبی کمتری دارد. بااینحال، دسترسی به  UVBتراپی باند باریک به سهولت انجام نمیگیرد و حاکی از هزینه های بسیار زیاد در آغاز کار است. در سال 1990،  کوستر و ویسکیمن در تنها گزارش معروفی که منتشر شده بود نشان دادند که UVB باند پهن نیز می توانسته در درمان ویتلیگو موثر واقع شود. در نتیجه ما اثربخشی UVB باند پهن بر ویتیلیگوی پیش رونده را مورد ارزیابی قرار دادیم.

سیلانیکوم انسیلوستوما : ایمن سازی با عصاره محلول کرم و واکنش برای به چالش کشیدن عفونت سگهاست . هنگامی که سگها  با عصاره محلول آنتی ژن بالغ سیلانیکوم انسیلوستوما واکسینه شدند، تا حدی برای به چالش کشیدن عفونت در این مدل از عفونت انسان و کرم  مقاوم میشوند . دو دوز از ایمن سازی ، که هر یک شامل  1 میلی گرم پروتئین معلق در ادجوانت کامل فروند بودند ، به یک گروه از حیوانات از 1 و 3 هفته قبل از عفونت با 5000 لارو ادغام شدند . هنگامی که با سگ های کنترل شده ای مقایسه میشوند که  به آنها همان مقدار از  دوز عفونی داده شده ، دفع تخم مدفوع و بار روده کرم بالغ در حیوانات واکسینه شده، به ترتیب 59 و 74 درصد کاهش می یابد. عفونت هیچ  اثر قابل توجهی  بر غلظتهای هموگلوبین، میانگین حجم های سلول های قرمز، تعداد کلی گلبول های سفید، سطح پلاکت، یا لنفوسیتها های خودجوش و فیتوم  آگلوتینین ناشی از تحولات در دو گروه حیوانات کنترل شده و واکسینه شده ندارد . هر دو گروه ائوزینوفیل، و لنفوسیت های سگ های واکسینه را  به منظور تحریک گذرا هم با آنتی ژن های کرم لارو وهم  بالغ گسترش دادند . پادتن های  مخصوص IgM در هر دو گروه از سگ ها پس از عفونت گذرا بودند که به طور قابل توجهی 2 هفته پس از عفونت در گروه واکسینه شده ، گسترش یافتند ، با این حال، تا 4 هفته پس از عفونت در گروه کنترل شده ، ظاهر نشدند . هر دو گروه آنتی بادیهای IgA را 1 هفته پس از عفونت گسترش دادند . آنها درگروه سگهای کنترل شده نگهداری می شدند، در تضاد با  سطوح در حیوانات واکسینه شده که 4 هفته پس از عفونت به سرعت فروکش کردند . بنابراین، زمانی که حیوانات با آنتی ژن محلول کرم بالغ قبل از تزریق آلوده میشوند ،سیستم  ایمنی حفاظتی ویژه به دست میاید .

کلمات شاخص: سیلانیکوم انسیلوستوما، کرمک، انگلی، کرم قلاب دار، انسان، سگ ها، ایمن سازی، چالش کشیدن عفونت.

اهداف:

توصیف ورزش پیلاتس بر اساس نوشته های قبلی همکاران و در مقایسه با تعریف های استفاده شده در مقاله ها با شرکت کنندگان سالم و افرادی با ناراحتی کم کمر.

طرح:

 بررسی سیتماتیک از مقاله انجام شد. بررسی و تحقیقی در مورد پیلاتس با حداکثر داده های کتابخانه کوکران و مدلاین و شاخص های جمعی برای پرستاران و متفقین بهداشت و سلامتی و پایگاه اطلاعاتی فیزیوتراپی ، پروکوئست: منبع سلامت و بهداشت متفقین و پرستاران، پروکوئست: پزشکی و سلامت کامل، اسکوپوس، دیسک ورزشی و وب سایت علمی انجام شد. به عنوان نتیجه، مقاله ها ملزمند تا ورزش پیلاتس را توصیف کنند و آن را در مجلات علمی به زبان انگلیسی منتشر کنند. هیچ محدودیتی در کیفیت مقالات و یا در طراحی روش وجود ندارد. بررسی محتوا برای ثبت معانی و مفاهیم کیفی ورزش پیلاتس به کار برده میشود. برای تاکید طبقه بندی های محتوا و تجهیزات و اصول سنتی پیلاتس، فراوانی محاسبه میشود. سپس فراوانی مقالات از نظر آماری با سلامت شرکت کنندگان و آنهایی که مبتلا به کمر درد هستند مقایسه میشوند.

نتایج: 119 مقاله واجد شرایط شدند. یافته ها نشان میدهند که پیلاتس یک ورزش ذهنی و جسمی است که بر قدرت و پایداری مرکزی و انعطاف پذیری و کنترل ماهیچه ها و استقرار و تنفس تمرکز دارد. تمرینات میتوانند شامل تجهیزات تخصصی باشند. موقعیت ها بطور قابل چشمگیری  از نظر آماری بیشتر با شرکت کنندگانی که مبتلا به کمر درد بودند مورد بحث قرار گرفت در مقایسه با آنهایی که از سلامت کامل برخوردار بودند.اصول پیلاتس سنتی که شامل محور و تمرکز و کنترل و دقت و جریان و تنفس است بطور میانگین در 23 درصد از مقاله ها مورد بحث قرار گرفت. به غیر از بخش تنفس  ،این اصول در مقاله هایی که در مورد افراد مبتلا به کمر دردند تاکید نشده بودند.

نتیجه گیری: انفاق نظر کلی در مورد مفاهیم ورزش پیلاتس وجود دارد و تاکید بیشتر ممکن است در افراد مبتلا به کمر درد جایگزین شود در حالی که اصول پیلاتس سنتی جدا از تنفس از اهمیت کمتری ممکن است برخوردار باشد.

کلیدواژه: پیلاتس، درد کمر کم، ورزش

مقدمه:

Clbp یا کمردرد مزمن یک بیماری شایع و ناتوان است که با پیامدهای هزینه بری برای جامعه همراه است. یک یا دو شکل از تمرینات برای کاهش درد و ناتوانی در این بیماران گزارش شده است. سه یا چهار نوع از این تمرینات پیلاتس است که تمرینی جسمی و ذهنی است و میتواند به عنوان یک دارو و در مان مکمل و ثانویه  در نظر گرفته شود.در قسمت 5 و 6 چگونگی تمرینات پیلاتس و به کارگیری انها در افراد مبتلا به کمردرد مزمن است اگرچه در نوشته ها متفاوت به نظر میرسد.در قسمت 7 و 8 تفسیر جستجوها ئ یافته هارا دشوار میسازد و تجقیقات معتبر را به سمت کارآمد بودنشان هدایت میکند.

ورزش پیلاتس توسط جوزف پیلاتس در سالهای 1920 ایجاد شد که هدفش تاکید بر کنترل حالت بدن و حرکات بدن است که با نام اصلی ان بنام کنترلوژی پیشنهاد گردیده است.تمرینات بر اساس کاربرد تجهیزات تخصصی پایه گذاری شده اند که مقاومت قابل تنظیمی را ارائه میدهد.